Jak żegnać wrzesień i witać jesienny październik, to konkretnie - z Krzysiem do Sobótki. W ciepełku i przy pięknej pogodzie, ale z dość silnym wiatrem, przed których chowałam się za moim szczuplutkim chłopakiem. ;)
Momentami mnie zatykało, chwilami odcinało, od dwóch tygodni właściwie nie jeżdżone. Było pięknie, radośnie i cudnie. Ot co! ;)

Nogi mnie bolą. 

Do pracy i do miasta załatwić pewną sprawę. 

Do pracy na skróty dwupasmówką, po pracy w ulewie załatwić coś na mieście, powrót przez pocztę i warzywniak.

Druga zmiana, powrót zupełnie po ciemku (Krzysiowe lampki dają rade, dziękuję!) i w totalnym zimnie :/ chyba trzeba rozszerzyć garderobę zimową...

Jako fotograf z gryfickiego rynku na metę tamtejszej jazdy drużynowej na czas.